خنک پرستاره ی گمشده
سه شنبه, ۳ مرداد ۱۳۹۶، ۱۲:۵۹ ق.ظ
الان کجایی؟ رو تخت؟
دست و پاهاتو بکش مثل وقتایی که میخوای خستگی در کنی
لپت رو توی بالش فرو کن
پتو رو عاشقانه تر بغل کن
پاهاتو روی نرمی تشک بکش...
کردی؟؟؟؟
خب... حالا بگو خدایا شکرت ..
دلتنگ روزای بچگی شدم.. روزای از هر دوجهان آزاد.. همون وقتایی که تو حیاط خونه پدربزرگ زیر آسمون به ستاره های پرنور و شفاف و اون درخت چنار تنومند و خیلی بلند نگاه میکردم تا وقتی که خوابم ببره.. الان دیگه نه خونه مادربزرگی هست ، نه تختی توی حیاط ، نه چنار بلندی ، نه آسمون پرستاره ای و نه کودک بی دغدغه ای ...
توی بهشت حتما هرشب یه دونه از اینا سفارش میدم...
پی نوشت:
کلی حرف واسه نوشتن دارم این چندوقت که گذشت.. باید بیام بنویسم سرفرصت
