من دلم نمیخواد روحم از سرما و گرسنگی بمیره!

هریک از ما با تعدادی کبریت در وجودمان متولد میشویم.. اما خودمان قادر نیستیم آن کبریت ها را روشن کنیم. محتاج شعله شمعی هستیم تا آن را بیافروزد و اکسیژنی که آن را ماندگار کند.. شمع میتواند پیام، کلام، موسیقی یا حتی یک صدا باشد.. اکسیژن میتواند نفس کسی باشد که دوستش داریم.. لحظه ای میرسد که این ترکیب شگفت کبریت وجود مارا شعله ور میکند.. و آن شعله با گرمایی خوشایند وجود مارا فرا میگیرد.. این آتش برافروخته غذای روح ماست و آن را زنده نگه میدارد..

کبریت های ما اگر به موقع برافروخته نشوند، نم میکشند.. دیگر هرگز روشن نمی شوند. و روحمان از سرما و گرسنگی میمیرد.

یادم نمیاد از کی بود.. ولی بنظرم قشنگ بود.. همونطوری که شاعر میفرماید:

Everybody needs inspiration

Everybody needs a song

A beautiful melody
When the night's so long

Cause there is no guarantee

That this life is easy

Yeah when my world is falling apart

When there's no light to break up the dark

That's when I, I, I look at you

خوب دیگه آخراش عشقولانه میشه :))

عکس پایین رو هفته پیش گرفتم.. هوا به قدری خوب بود روح آدم تازه میشد.

پی نوشت:

خیلی زشته آدم لپ تاپ یه نفر رو قرض بگیره بعد تمام تنظیماتش رو بهم بریزه :||| چندهفته پیش به دوستم قرض دادم بماند که وقتی بهم برگردوند کلی چیزاش بهم ریخته بود ولی خوب قابل تحمل بود.. الان خیرسرم میخواستم از بیکاری یه 2 تا فیلم ببینم.. فیلما رو باز میکنم میبینم رنگ و زاویه تصویر کلا کج معوج شده !! نمیدونم چیکار به این کامپیوتر بدبخت داشته :)))))) 

آخه آدم وسیله شخصی رو به کسی قرض میده؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟