چرا نمیتونیم مثل خارجیا آدم باشیم؟

دیروز سرکار ناهار نخوردم.. از ظهر تا شب به فواصل مختلف گریه کردم.. واقعا بعضیا چقدر میتونن غیرانسان باشن, حسود باشن..

بذار اینجوری تعریف کنم.. من مدتیه که تو یه شرکت خارجی شروع کردم کار کنم.. یه دختر حسابدارم هست اونجا که یک جمله انگلیسی درست هم نمیتونه حرف بزنه اما با پارتی و آشنا بازی یکی از ایرانیا اومده اونجا..

از قضا من سیستم نداشتم و رئیس شرکت که خب یک شخص خارجیه, یکی دوهفته رفت کشورشون و بهم گفت برات از اونجا لپ تاپ میارم واسه کارت.. این دختر حسابدار پی سی داره تو شرکت..

حالا 2 روزه لپ تاپ منو از خارج آورده رئییسم.. دختره آتیش گرفت.. سریع به اون آشناشون گفت میخواد لپ تاپ منوو.. مرده هم اومده با لحن درخواستی به من میگه لپ تاپو بدی به خانم فلانی بهتره!!!!!!!!

خیلی حس بدی بود.. خیلی... ینی اون تایمی که این مدیر آقا داشت کنار پنجره سیگار میکشید و اون دختر اومد تو اتاق ما نشست و تو سکوت گوش میکرد که خواسته اش رو اون آقاهه مطرح کنه, نمیدونی چه حس بدی بود.. احساس کردم توسط دشمن اسیر شدم و دارن از همه طرف شکنجه ام میکنن...احساس تنهایی خیلی بدی بود.. خیلی بد...

خدایا.. روز به روز دارم بیشتر از ایرانی ها منزجر میشم... ای کاش همه آدمای این شرکت خارجی بودن.. هیچ ایرانی حسود و بدجنسی رو نمیدیدم دیگه...

از طرفی این آقاهه (که از این به بعد میم صداش میکنم) هم کلا با روابط حسنه من با این خارجیا مشکل داره.. کافیه یکم با خارجیا بگو بخند کنم,  فرداش از دماغم در میاره...

من لپ تاپم رو به این خانم پرتوقع نخواهم داد..... رئیس خارجی بنده به من دادن.. کسی نمیتونه ازم بگیره.. حالا به هر قیمتی که تموم بشه..

خدا هرچی آدم عقده ای حسود و بدجنس رو از سر راه من ورداره.. Amen...

هیچ جا مثل خونه خود آدم نمیشه یعنی چه؟

گفت دوتا از دوستام میخوان خونه بگیرن و دنبال یه نفر سوم هستن که اجاره شون کمتر بشه.. گفت دخترای خیلی آروم و خوبین.. گفت دوستم خیلی بامعرفته.. گفت ایمو میگیرم تصویری باهم صحبت کنین.. پرسیدم کجا دنبال خونه گشتین، گفت ستارخان.. گفتم چند.. گفت 20 میلیون پول پیش، و 700 هزارتومن اجاره.. بدم نیومد..

یکم صحبت کردیم قطع که کردم برگشتم به دختره گفتم دوستات چطور آدمایی هستن؟؟ مثلا ممکنه پسر دعوت کنن خونه؟؟ گفت نه دوست پسر نداره.. ولی خب مشکلی نداری ماها همیشه جمع شیم اونجا؟؟ گفتم نه مشکلی ندارم چه اشکالی داره بیایین.. گفت پسر هم هستااا ..گفت ولی اصلا دوستیمون اونجوری نیست ها.. خیلی سالمه.. فازی نداریم رو هم.. دوتا از پسرا نمازهم میخونن، پسر سوم مشروب میخوره ولی کاری به بقیه نداره ما نمیخوریم..

ساکت شده بودم و دخترک حجم زیادی از اطلاعاتی رو که براشون تعریفی درنظر نگرفته بودم رو پشت سرهم به سمتم پرتاب میکرد.. 

هنوز دارین میخونین؟ :| هیچی دیگه واضح شد چی شد... باهاشون همخونه نمیشم...

باید اعتراف کنم خسته ام.. اعتراف تازه ای نیست.. کهنه است.. مثل زخمی که هی تا میاد خوب بشه پوستشو بکنی و دوباره خون بیاد و هیچوقت التیام پیدا نکنه... این خستگی منم معلوم نیس کی قراره به happily ever after ختم بشه... از اینکه نشستم وسط یه عالمه لباس و کتاب دراین لحظه و همچنان نمیدونم کتابامو باید کجا ببرم یا بذارم.. این زندگی دو قسمتی بی سر و ته رو دوست ندارم..

سهم هرکس اندازه لیاقتش

من هیچوقت تاکسیای پیکان رو سوار نمیشم چون لباسام بو میگیره.. ولی این بار دلم سوخت.. سوار شدم و از قضا بو نمیداد (البته فکر نکنید مثلا تاکسیای دیگه بو نمیدن، چرا من پرایدم سوار شدم بو فاضلاب میداده :| ) داشتم میگفتم.. بو که نمیداد هیچی، کلی هم باشخصیت بود رانندش.. یه مرد حدود 60 ساله.. درکل خدا حفظش کنه واسه خانوم بچه هاش..

امروز دوباره یه پیکان بوق میزد و با دستش به سمت مسیر انقلاب اشاره میکرد... دیدن این تراکم از پیکان اونم توی دو روز عجیبه یکم.. این بار هم دلم سوخت و سوار شدم.. از کنار هر عابری رد میشد با صدای خیلی بلند میگفت انقلااااب.. آخرسر گفتم آقا میشه یواشتر داد بزنید؟ گفت باشه.. بازم دلم میسوخت همچنان.. با اون رانندگیش و ترمزهای ناگهانی و سر و ته شدن اعضا و جوارح بدن درنهایت چهار راه فاطمی پیاده شدم.. ینی یک مسیر ده دیقه ای پیاده رو با تاکسی اومدم.. پول خوردم هزار و 350 بود بهش دادم و پیاده شدم.. دیدم داره با همون صدای نکره داد میزنه خانم خانم.. برگشتم سمتش.. گفت اینکه هزار و 350 .. گفتم آره خب! گفت نه 1600 میشه.. منم گفتم از خیابون 20 ام امیرآباد شمالی تا انقلاب کرایه 1600 میشه.. من که یه دونه چهار راه کلا سوار شدم پس هزار و 350 معقول که هیچی، زیادم هست.. پررو بازی دراورد و منم چون دیدم بدبخته گفتم باشه 10 تومنی میدم خورد کن. گفتم ولی راضی نیستما، واسه اون دنیات خوب نیست.. گفت گور بابای اون دنیا :||| گفتم واسه خودت میگم درکل.. پولو دادم و اومدم..

درکل من آدم لارجی هستم ولی حرف زور رو برنمیتابم.. مثلا اونسری N تومن غذا خریدم دادم به دستفروشای تو پیاده رو.. ولی راننده تاکسی بخواد 500 تومن اضافه بگیره شاید درنهایت بهش هم بدم ولی قبلش چپ و راستش میکنم :)))

بعد تو راه داشتم فکر میکردم اگه از کسایی که تو یه مسیری از زندگی درحال امتحانن فاکتور بگیری (مثلا شخص اول درحال امتحانه شاید) دیگه بعضیا واقعا حقشونه تا آخر عمر بدبخت بمونن چون خودشون باعثش هستند.. همین

با سیستم خارجیا راحت ترم 1

انقد که این چند وقته درگیری فکری و زمانی و غیره دارم که اصلا وقت نشده بیام بنویسم.. یکی از دلایلش هم اینه که دست و پای خودمو بستم.. همش میگم هویجوری چیزی ننویسم, بلکه با حوصله سرفرصت یه مطلب درست درمون و سازماندهی شده تحویل وبلاگم بدم!

بعد باخودم فکر کردم دیدم چه کاریه؟؟ کی میگه باید آداب و ترتیبی بجوی ام؟؟ اصن هرچه میخواهد دل تنگم می گویم!!

نه که برای خواننده ارزش قائل نباشم.. اصلا.. خیلی هم دوستتون دارم.. شیرینی هم قراره بهتون بدم :)))

ولی خب درکل میگم چه کاریه آخه؟ مگه من این وبلاگو برای اهداف خاصی افتتاح کردم؟؟ غیر از اینه که خواستم دفترچه خاطراتی باشه واسه 50 سال بعدم؟؟ حالا اون لا و لو هم یه چهارتا حرف علمی فرهنگی اجتماعی میزنیم که زیادی هم دست خالی نمونیم :دی

بعدشم.. اصلا چی بالاتر و با ارزش تر از تجربه؟؟؟ اینکه آدم تجربیاتشو حتی خیلی شخصی بنویسه مگه کم چیزیه؟؟ 4 تا چیزهم بقیه از زندگی یاد میگیرن.. من خودم که شخصا وبلاگهای روزانه نویسی و خودمونی رو ترجیح میدم به وبلاگای لفظ قلم و نوشته های ادبی احساسی و غیره..

البته روزانه نویسی هم ویژگی هایی داره.. نه که آدم بیاد بنویسه خب الان در یخچالو باز کردم بعد عمه ام تو تلگرام یه پیام داد گفت شب بخیر خوب بخوابی! اینجور وبلاگ نویسا همونایین که تو دنیای واقعی تا بیان یه جریانی رو برات تعریف کنن, دق ات میدن :دی

بگذریم..

امروز جِف برام یه عکس از یه متنی فرستاد گفت این چی داره میگه؟ منم مونده بودم با آقای میم هماهنگ کنم اول بعد براش معنیشو بگم یا یهو جواب خودشو بدم یا چی...

دست اخر بعداز بررسی بسیار تصمیم گرفتم اول با آقای میم مشورت کنم.. که تایید کرد گفت اوکیه معنیشو بهش بگو...

حالا چند روز قبل هم جِف برگشت بهم گفت به مهندس ش بیشتر میتونیم اعتماد کنیم تا آقای میم ... گفتم چرا؟؟ گفت چون میم خیلی clever هست و گاهی نباید به آدمای clever اعتماد کرد :)

فرق clever با مثلا smart میدونید چیه؟ هردوش یجورایی باهوش میشه.. اما smart بیشتر به استعداد و هوش ذهنی و یادگیری اشاره داره.. اما clever بیشتر به مکار و حیله گر و زرنگ بودن اشاره داره..

گفت میدونی چرا اینارو بهت میگم؟ چون تو جوون و ساده ای .. تو دلم گفتم thank you واقعا :||||

من وسط دو جبهه گیر کردم خلاصه... حالا شرح مبسوطش رو خواهم گفت طی چند روز آینده...

میدونی قیمت اون لحظه چقدره؟

اولین برف زمستونی اومد... چه برفی... عشقولانه و آزار دهنده همزمان.. 

طفلکم یک ساعت مجبور شده تو برف بمونه.. بمیرم براش

میدونی یکی از بزرگترین لذت ها چیه ؟؟ هوا برفی باشه.. برفو ببینم از پنجره.. بعد من زیر پتو باشم.. دست و پامم شل کنم.. خسته باشم... بعد تا ابد برف بباره و من تا ابد زیر پتو باشم...

دلم هوای خونمونو کرد... وقتی اینجور وقتا باباییم آش درست میکرد.. بعد از زیر پتوی گرم و نرم میومدم و آش رو تو بشقاب درحال بخار کردن میدیدم... میدونی دوس دارم تو اون لحظه به مدت هزارسال متوقف بشم.. نهایت لذت همین چیزاست...

برف بیاد و... من زیر پتو باشم و... از آش باباپز توی بشقاب بخار بلند شه... 

برف و پتو و آش داغ...

هزارسال.. هزارسال

بعدا نوشت:

الان صبح فردای دیشب محسوب میشه.. الان ساعت 8صبح و من با این صحنه مواجه شدم: