50 سال قبل یا بعد؟

تواین مدت یه چندجا مصاحبه رفتم و از قضا وقتی قبول میشدم هم نمیرفتم.. قبلنا فقط وقتی دعوتم میکردن به خودم زحمت نمیدادم وقت خودم و اونارو بگیرم و اذیت و آزارم در همین حد بود :)) .. این سری پیشرفته تر شدم :)).. ینی میرفتم و وقتی میگفتن اوکیه بیا قرارداد ببند میگفتم نمیام :||||||||||||||

البته هم آقام ناراضی بود بخاطر دلایل منطقی و هم پدرم که کلا... درنتیجه دیدم چه کاریه :)) .. فلذا فعلا برنامه شغلی تدارک ندیدم :||||

من یه مدلی ام که وقتی بدونم چیزی مهمه برام و نتیجه اش برام مهمه در موردش صحبت نمیکنم مگر اینکه موعدش فرا برسه.. بعد یه کاریو نمیکنم نمیکنم نمیکنم اما وقتی تصمیم بگیرم انجام بدم دیگه جدی انجام میدم :|
مثلا الانا وقتم یکم تلف شده اما اوکیه! جبران میشه
در این راستا یادم نیس کی اینجوری میگفت که: ما ایرانیا کاری که 50 سال دیگه قراره انجام بدیم رو الان میگیم، برعکسش مثلا انگلیسیا (فک کنم) کاری رو که 50 سال پیش کردن رو الان میگن :)) ... من در دسته دوم قرار میگیرم...

Knowledge is power

دچار احساسات متناقضی شدم...

احساس میکنم باید عجله کنم.. نمیتونم چیزی که تو مغزم هست رو مکتوب کنم... اینم از محدودیت های زبان...

دیگه وقت نشستن و منتظر انجام شدن کارا پشت سر هم نیست.. همیشه تو زندگی یه راهی رو فقط رفتم.. فقط راه رفتم.. خب اینو انجام دادم حالا نوبت اون یکیه.. تلاشم زیاد کردم.. خیلی سختیا کشیدم.. خیلی زحمت کشیدم... اما در جهت چی؟؟ بخاطر چی؟؟؟ ... میگن هرکی اندازه زحمتش نتیجه میگیره، اما هنوز نتیجه ای از تلاش هام نگرفتم.. چرا؟؟؟ چون تو مسیر درست بکار نگرفتمش... چون تلاشم برای هدف مناسبی نبوده...

اما قرار نیست دوباره همون مسیر رو ادامه بدم... خدا به انسان عقل داده، اینکه یسری چیزا قشنگ تر بنظر بیاد یا حداقل قشنگ تر جلوه ش داده باشن، دلیل بر این نیست که واقعا اون چیز ضروری و قشنگه...

دنیای واقعی این نیست... گپ بزرگی بین این دوتا هست...

بیا تو دنیای واقعی.. همین چیزایی که فک میکنی باید یاد بگیریشون چون خیلی قشنگ و خوب و لازمه، آره همونا، اونا تو دنیای واقعی تنهات میذارن... اون وقت میفهمی وقتت رو صرف چه چیزای به درد نخوری کردی...

تهوع

از بدبخت ترین انسان ها در نظر من کسایی هستن که:

حرف ها و نظرات دیگران روی تصمیمات زندگیشون و ارتباطاتشون با دیگران اثرگذاره (منظورم افراد درجه یک مثل خانواده نیست)
به عبارتی افراد دهن بین....

این آدم ها برام غیرقابل تحملن
:)

جلوتر نیا

کسی که بخواد با کنایه حرف بزنه...

کسی که بخواد قبل از اینکه بهش رو داده باشم صمیمی کنه و شوخی بکنه...

کسی که بخواد باهام بحث غیرمنطقی بکنه... کسی که تو زندگیم جایگاهی نداره بخواد تو کارم دخالت بکنه... کسی که بخواد نظراتشو درمورد کارهام بهم بگه بدون اینکه بدونه برام آیا مهم هست یانه...

عکس العمل من در این مواقع چیه؟؟؟؟؟

هیچی

بی محلی ... و ترک اون مکان

اطرافیان میگن که این کارم از صدتا فحش بدتره... وقتی دربرابر کسی سکوت کردم یعنی بشدت برام بی اهمیتی و بهتره حرفاتو برای خودت نگه داری ... یعنی وقتی حرفاتو میبینم یا میشنوم یه دونه از ابروهامو انداختم بالا..

همون قدری که وقتی کسیو دوس داشته باشم خیلی برام مهم میشه و حاضرم خیلی کارها براش بکنم، به همون اندازه در مقابل کسی که براش جایگاهی درنظر نگرفتم بی رحم هستم... اگه تونسته باشی قلب منو به دست بیاری lucky هستی و اگر نه که دیگه کاری ازدست من برنمیاد...

پس واسه خودت ارزش قائل شو و به زندگی خودت بپرداز!!!!