واقعا از تدریس خوشم میاد.. از نظر روحی ارضام میکنه.. ولی هنوز مطمئن نیستم که شغل دائمیم میخوام باشه یا نه... حتی اگه روزی کارم یه چیز دیگه شد ولی تدریس رو رها نمیکنم.. من دوسش دارم و واقعا توش خوبم بدون اغراق
هم اتاقیای جدید خیلی تحویل میگیرن :))))) همینکه از در میام تو شروع میکنن ازم تعریف میکنن :))) الان چندین باره که هر دوتاشون به علاوه دوستشون دارن به موهام عشق می ورزن و به طرز جالبی از خوشگلیشون حرف میزنن .. اصلنم جو گیر نشدم خوب بالاخره حقیقتیه که باید پذیرفت :))))))
ولی جدای از شوخی بجز همون حرکت اول دخترای خوبین.. اون حرکت رو هم قبل از اومدن من به تهران و قبل از دیدن و آشنا شدن بامن انجام داده بودن پس تاحدودی قابل اغماضه..
الان که دارم اینو مینویسم یک آن با خودم گفتم نکنه من از اونا باشم که با تعریف و پاچه خواری خیلی حال کنم و عوضش تحمل نظر مخالف رو نداشته باشم؟؟؟ مثل خیلی از استادهای عزیز که همه دیدیم از این مدلیشو...
بعد الان که فکر کردم دیدم واقعا کار سختیه اینکه از تعریفای کسی جوگیر نشی.. من همینجا جا داره که از خدا بخوام که کلا در زندگی بهم جنبه و ظرفیت تعریف رو بده :))) البته اینو بگم من به شخصه میتونم فرق تعریف الکی و سرکاری در جهت پاچه خواری رو با تعریف از ته دل و بدون چشمداشت درک کنم.. پس اگه روزی استاد هم شدم دانشجوهام سخت بتونن که زرنگ بازی دربیارن :))))
از طرف دیگه تحمل نظر مخالف هم جنبه ای هستش که هر کسی داراش نیست .. بنظرم اکثرمون شعار میدیم که نه ما تحمل نظر مخالف و انتقاد رو داریم.. اگه داشتیم که الان وضعمون خیلی بهتر بود و هنوز که هنوزه درگیر تعارفات نبودیم.....
خلاصه تا کسی ازمون تعریف کرد سریع جو نگیرتمون و دیگه هیشکی رو آدم حساب نکنیم
و تا کسی هم باهامون مخالف بود سرکوبش نکنیم و باهاش دشمن نشیم..
یه موردی هست بنام دورویی... راستش هرگز ابنجور افرادو درک نکردم و نمیکنم.. چطور میتونن تو روی کسی بخندن بعد پشت سرش جور دیگه باشن؟!! واقعا از اینجور آدما میترسم.. واسه همینم هیچوقت سیاست نداشتم.. از هرکی خوشم اومده یا بدم اومده تو رفتارم نشون دادم، رفتاری که متاسفانه تو جامعه ما جواب نمیده و محکوم به شکسته..
یه چیز دیگم میخواستم بگم یادم نمیاد اصلا چی بود؟!!!! شاید بعدا اضافه کردم..
